Druk druk druk...

Een mens kan het maar druk hebben. Druk met andere zaken dan hardlopen in dit geval. Vorig jaar toch weer een beetje sportief afgesloten na een verder matig kalenderjaar. Na de laatste post van oktober volgenden al snel verjaardagen, Sinterklaas, feestdagen en vakantie! Druk is natuurlijk niet per definitie slecht, maar voor iemand die de illusie heeft ooit een blog te hebben dat meer dan 5 actieve lezers heeft is het wel degelijk een nadeel. Het heeft ook niet betekend dat ik stil heb gezeten, maar dat kunnen jullie natuurlijk niet weten, beste lezers.

Vanaf de laatste post van 20 oktober staat de teller alweer op 14 activiteiten in de (soms iets te) frisse buitenlucht. Met een afstand van 105 km in ruim 10 uur ben ik eigenlijk best tevreden.

Plannen voor dit jaar

Met de eerste post in een nieuw jaar hoor ik toch ook wel te noemen wat mijn doelen zijn voor de komende tijd. Voordat het hoogtepunt van 11 oktober is aangebroken (Harbourrun 3e editie) heb ik de ambitie mee te doen aan de 10km van de marathon van Rotterdam. Als je bijna op de Coolsingel werkt lijkt het me mooi daar toch ook een keer tijdens een race te lopen. De inschrijving daarvoor is al rond, net als de Harbourrun. Ik ga me nog inschrijven voor de Wings for Life run (Inschrijfgeld komt ten goede aan ruggenmergletselonderzoek) en de Ronde van Hoogvliet. De laatste is een nieuw te organiseren event in Hoogvliet, waarbij ik al hardop gezegd schijn te hebben dat ik de halve marathon wel aan zou durven. Ik houd mij politiek op de vlakte. Er is in ieder geval keuze uit 5, 10 en 21km. Eerst maar eens een 'normale' 10km lopen, waarbij ik bedoel dat er niet doelbewust hindernissen zijn aangelegd op het parcours. In gedachten zie ik al hele groepen bezwete en zwaar hijgende vijftigers  over de hele breedte van de weg mijn PR versperren, maar dat hoort erbij zeggen ze. 'Ze' zeggen ook dat je in Rotterdam loopt voor de sfeer en niet voor een toptijd. Volgens mij hebben 'ze' het niet goed begrepen en hebben ze mij nog niet bloedfanatiek aan de start van een race zien verschijnen. Gelukkig hebben ze wijselijk 500m aan het parcours geplakt, zodat niet hele hordes 'mijn' finish met PR staan te versperren met vlaggen en bossen bloemen en kleine kinderen op de schouders. Doe dan lekker aan de avondvierdaagse mee. Alsof de woorden 'wedstrijd' en 'race' niet duidelijk genoeg zijn...

Sportkeuring

Zoals in 2013 ook afgelopen jaar weer een sportkeuring ondergaan. Vanwege blijvende klachten aan beide buitenste kuitspieren, maar ook om gewoon even een soort persoonlijke APK uit te laten voeren. De kuitspierklachten werden uitgelegd als 'chronisch compartimentssyndroom' en worden veroorzaakt door een te hoge druk in het kapsel waar de spieren zich in bevinden. Door inspanning zetten de spieren uit, maar als het kapsel niet ruim genoeg is geeft dat klachten. Een officiële diagnose kan worden gesteld, maar dat betreft dan weer naalden in spieren steken en als dat inderdaad wordt vastgesteld is de oplossing een operatie. Nogal ingrijpend allemaal. Het alternatief -ik citeer de sportarts- "stoppen met hardlopen" is natuurlijk geen alternatief, zo erg zijn de klachten niet en we houden het er maar op dat de sportarts mij niet goed genoeg kent. De gulden middenweg (van goud, niet van die oude Hollandsche Florijnen) zouden compressiekousen kunnen zijn. De sportarts merkte op -hier wel een opmerking waar ik het mee eens ben- dat het wat tegenstrijdig lijkt om iets waar de druk al te hoog is op te lossen door er iets bij te doen wat nog meer druk geeft. De theorie is dat het vocht in de kuit beter wordt afgevoerd, waardoor de spier meer ruimte heeft, zodat de klachten afnemen.

Het betere zoek- en speurwerk bracht me bij diverse winkels (weer een voordeel van het werken in Rotterdam centrum) en blijkt het te gaan om een kruising tussen panty/maillot/steunkous. Eigenlijk een voetbalsok, maar dan van strak elastiek. Mopperend over het amateuristische advies in sommige winkels: "Sorry meneer, ik kan het meetlint niet vinden, denkt u zelf dat de omtrek meer of minder is dan 35 cm?" en opzichtige pogingen het duurdere merk aan te smeren terwijl de verkoper meer belangstelling had voor het kerstpakket dat op hetzelfde moment voor hem werd bezorgd, ben ik na alle gratis advies gewoon teruggegaan naar de goedkoopste winkel.

Gisteren was het resultaat dusdanig goed dat ik heel tevreden ben, de komende weken zal blijken of het inderdaad dé oplossing is. Los van alles waren het met € 50 de duurste sokken ooit, maar daar hoor je mij niet over. Of het onder een korte broek dragen van kniekousen er nou heel fout uitziet of heel professioneel voor een hardloper zul je me komend jaar vast nog wel over horen.

De circel is rond

Inleiding

Chronologisch zijn we weer ongeveer terug waar het een jaar geleden is begonnen: de fijne tijd van 's avonds bij daglicht hardlopen, deelname aan de Harbourrun en sportkeuring in de planning. Oplettende lezers (voor zover er iemand de moeite heeft genomen na 10 maanden dit inactieve blog nog eens te bezoeken...) herkennen het patroon zoals het 13 maanden terug is gestart. Is er dan helemaal niets veranderd? Heeft zich dan niets zinnigs afgespeeld in de tijd tussen vandaag en 30 december 2013? Lees verder en oordeel zelf.

Harbourrun 2014

Het afgelopen jaar ging allemaal lichamelijk en geestelijk moeizaam en is er in de zakelijke- en privésfeer het nodige veranderd en verbeterd. Waar ik gelukkig begin dit jaar wel al snel voor heb gekozen is de deelname aan de leuke Harbourrun. In december een PR, dan neem je je voor hetzelfde trainingsschema zo vol te houden, lekker verder te trainen en rustig toe te werken naar in ieder geval deze wedstrijd en eventuele andere deelnames. Helaas ontbrak de motivatie en energie de afgelopen maanden regelmatig, waardoor het 'drie keer per week fanatiek' soms meer weg had van 'drie keer per maand zonder fut', als de drie keer per maand al werd gehaald. Wat wel bleef staan is de datum van de Harbourrun. Gelukkig maar. Terwijl ik zeker niet extreem goed in vorm was stond de datum nu eenmaal vast en was de herinnering aan vorig jaar ruimschoots genoeg om de gewenste motivatie op te brengen. 

Het resultaat? Een nieuw t-shirt (verhaal over het noodlot van het vorige orginele Harbourrun 2013 shirt volgt nog), een medaille (dit jaar voor het eerst), een eindtijd waar ik tevreden mee ben en voorlopig weer een verse dosis motivatie om de draad van december weer op te pakken. De Harbourrun is al niet echt een race waar je halfbakken aan mee kunt doen en kunt hopen te finishen, 'de beuk erin' is wel ongeveer de mindset die je mee moet nemen. In mijn geval zijn de hindernissen op het 11km lange parcours genoeg om 'de beuk erin' te vervangen door een soort 'GRAWRRR!!1' oerkreet. Hindernissen worden niet genomen maar bestormd, de kilometers niet gelopen maar opgevreten.

Er valt nog genoeg over te vertellen voor een volgende keer.

Conclusie

De situatie nu? Ingeschreven voor Harbourrun 2015, weer gemotiveerd ondanks het naderende herfstweer inclusief vroeg invallende schemering. Meer posts volgen!

Pee er

De afgelopen maanden heb ik wat stil gezeten wat bloggen betreft, het lopen is eigenlijk onverminderd doorgegaan. Meestal 3x, soms 2x per week, waarvan af en toe een keer op de sportschool op de loopband. Daar heb ik wel ontdekt dat je je goed kan richten op een constante snelheid, omdat alles natuurlijk perfect vlak is, geen verkeer, weersomstandigheden en een precieze snelheid van de loopband. Omdat ik ook geen uur op de loopband ga staan gaf dat wel aanleiding eens te kijken welke snelheid ik 30 minuten lang vol kan houden. Het begon ergens met 10.5km/u, later 11, 11.5, steeds een paar tienden erbij. De laatste keer een paar weken terug 11.7km/u een half uur lang.

Buiten ook gewoon het trainingsschema aangehouden dat ik had gemaakt (daarover blog ik nog wel een keer) en ook daarvan 1x de intervaltraining gevolgd (genoeg materiaal voor weer een blogpost vol). Afgelopen zaterdag al pratend een ruim uur volgemaakt zonder eigenlijk echt op de hartslag te letten, gisteravond met muziek op semi serieus eens gekeken hoe snel ik 10km kan afleggen, ook weer zonder ergens op te letten, behalve dan op de muziek van Fleetwood Mac. Af en toe wel gespiekt hoe hoog de hartslag was en het verbaasde me hoe lang ik 170+ volhield. Met hier en daar een rood stoplicht en toch wel langzaam wat vermoeidheid en steken in mijn zij toch heel tevreden met de eindtijd: 53:26. Gezien alle vertragende factoren en het feit dat ik gewoon midden in een trainingsweek zit heb ik werkelijk niets te klagen.

Een mooie afsluiting van 2013 zal ik maar zeggen met een nieuw dik PR, en dat pas na 3 maanden hardlopen. Met de motivatie zit het nog steeds goed, nieuwjaarsdag is wat mij betreft ook weer een prima mogelijkheid om weer wat kilometers te maken. Op naar de 10k in 45:00!

Keuzes #2

Goed, soms vallen de puzzelstukjes des levensch voor een groot gedeelte op hun plaats. Nee beste lezers, geen les filosofie deze keer, maar veel van de keuzes uit de vorige post zijn inmiddels gemaakt of heb ik meer duidelijkheid in gekregen. De hele korte versie: broek en jas gekocht, groot sportmedisch onderzoek achter de rug en een trainingsschema opgesteld.

Om met het meest interessante te beginnen: het sportmedisch onderzoek. Ik had een afspraak gemaakt bij SMCLeiden voor een GSMO. Op een herfstige donderdagmiddag ging ik daar langs, de vragenlijst en verse ochtendurine in de tas. Eerst de vragenlijst behandeld, toen algemeen medisch onderzoek, afgesloten met een inspanningstest. Ik zal de medische blabla beperkt houden, maar lichamelijk was alles in orde. Sterker nog, mijn uithoudingsvermogen is zeer goed te noemen! Vorig jaar een vo2max van 48 ml/kg/min en nu zelfs 54. Op basis van alle cijfers kreeg ik een mooi schema mee met hartslagzones, wat ik als basis heb gebruikt voor een eerste trainingsschema.

Via Runinfo.nl heb ik een schema gemaakt om te trainen voor de afstand 10km met 3 trainingen per week. Het idee is dat iedere hartslagzone zorgt voor verbetering van een ander deel van je uithoudingsvermogen.

"Duurtrainingen zijn erg belangrijk in de opbouw naar je evenement en vormen de basis van je conditie. Het doel van D1 en D2 trainingen is tweeledig; je leertje lichaam hoe zuinig met de beschikbare brandstoffen om moet gaan en je vergroot er de maximale zuurstofopname mee. Door de relatief lage hartslag train je je lichaam in het verbranden van vet in plaats van koolhydraten. Van vet heb je immers meer voorradig dan koolhydraten. Een optimale vetverbranding is na ongeveer 45 minuten op gang."

Hierbij is D1 de laagste zone (bij mij vastgesteld op 138-154 slagen per minuut) en D2 daarboven (155-172).

Afgelopen zaterdag op D1 getraind, maar dat heb ik niet echt ervaren als een training van uithoudingsvermogen, eerder van wilskracht. Wat is een hartslag van maximaal 154 laag zeg! Na 45 minuten steeds mezelf dwingen niet harder te lopen kwam ik niet echt moe weer thuis met een gemiddelde van 8 km/u. Ik vertrouw de medische wetenschap dan voor deze keer maar, ik zal me netjes aan de spelregels houden ;) De D2 van afgelopen dinsdag was een stuk interessanter. Heel naïef dacht ik alles onder mijn omslagpunt wel een uur vol te kunnen houden, maar de praktijk is toch heel anders. Die ondergrens van 155 is niet zo'n probleem, maar de 172 heb ik niet gehaald tijdens de normale 50 minuten volgens het schema. Na 45 minuten gemiddeld 10,4 km/u en een gemiddelde hartslag van 167 kwam ik in ieder geval thuis met het gevoel iets gedaan te hebben.

Als voorproefje op intervaltraining later in het trainingsprogramma deed ik aan het eind nog wat sprints, toch bijna 20 km/u en een maximale hartslag van 179. Dat doet Haile Gebrselassie tijdens een marathon 2 uur lang. De snelheid dan, de hartslag niet. Respect.

Vanavond wegens verkoudheid en algemene lamlendigheid geen training, het enige groene dat deze running machine nu produceert is snot...

Keuzes

Goed, we zijn een paar maanden verder, de eerste race is achter de rug. Het hardloopvirus heeft toch ongemerkt een plek weten te veroveren tussen mijn oren. Tot zo ver de zaken die geweest zijn en waar niets meer aan te veranderen is. Lastiger zijn de zaken waar ik nu steeds meer over hoor en lees, waar ik nog keuzes in moet gaan maken. Bijvoorbeeld kleding. En voeding. Maar ook trainingsschema's, hartslagzones, hersteltraining, pacing, intervaltraining, looptechniek, ademhaling, stofwisseling en doelstellingen. Richten op langere afstanden of juist bij 10 kilometer blijven, maar dan sneller? Obstacleruns blijven doen of ook 'gewone' 10 kilometers? Wanneer wordt hardlopen eigenlijk ongezond? Pas bij 10 marathons per jaar, of al eerder?

Vragen, vragen en vragen, en daarbij nog keuzes, opties en alternatieven. Hoe meer ik lees hoe meer onderwerpen voorbij komen die allemaal met hardlopen te maken hebben, maar het lijkt ook wel zo te zijn dat met de toenemende hoeveelheid informatie de hoeveelheid vragen net zo hard toeneemt. Tijd om eens wat orde in de chaos te scheppen.

Met het omslaan van het weer en het vroeg donker worden 's avonds komen er al gelijk een paar punten om de hoek, als ik verder niets zou veranderen aan de manier van trainen. Dat het eerder donker wordt is niet zo moeilijk op te lossen: zorgen voor verlichting en opvallende kleding. De Harbourrun heeft mij een gifgeel t-shirt opgeleverd. Zonder reflectie, maar het is wel een erg opvallende kleur. Ik hoop dat de goedheiligman mij een set lichtjes cadeau doet, dan is dat opgelost.
Kleding voor het vieze gore natte koude weer van dit moment is lastiger, want wat heb je dan nodig? Zo te lezen is katoen af te raden, omdat dat zweet (en regenwater) vast houdt en niet afvoert, waardoor je dus afkoelt en het koud krijgt. Een shirt van speciaal materiaal is een beter alternatief en dan afhankelijk van de temperatuur ook in combinatie met een jacket. Een lange broek, of  tight zoals ze dat blijkbaar noemen is onmisbaar. Keuzes in materialen en prijzen in overvloed. Daar zal ik me dan maar eens over laten informeren binnenkort, want zo komt het trainen er buiten niet van.

Advies over verzuring, hartslagzones, vo2max en maximale hartfrequentie krijg ik volgende week, want ik heb een afspraak gemaakt voor een sportmedisch onderzoek. Dat kost de verzekering wat geld (heeft die aanvullende verzekering blijkbaar toch nut, want nu kost die keuring van ruim € 200 mij niets), maar dan ben ik wel van onder tot boven doorgelicht en getest. Vorig jaar heb ik ook al eens een simpele sportkeuring laten doen en daar was niets negatiefs uit om te maken, maar het geeft ook geen advies voor een sport; slechts wat basisinformatie over de algemene gezondheid. Wat wel interessant is uit dat onderzoek is dat mijn berekende vo2max 48 bedroeg (http://nl.wikipedia.org/wiki/VO2max), wat iets zegt over uithoudingsvermogen. Volgens deze tabel (http://www.conditietesten.nl/vo2maxtabel.htm) mag ik dan zeker niet klagen, gezien mijn nog relatieve ongetraindheid een jaar geleden.

Ik heb in ieder geval een paar stappen gezet (pun not intended) om de op dit moment belangrijkste vragen één voor één te beantwoorden. Binnenkort hopelijk meer antwoorden.

Raceday

Zaterdagochtend 10:15. Ik rij in de auto richting Heijplaat, waar ergens de start moet zijn van de Harbourrun. Best wel veel mensen op de been, hier en daar zijn de felgele T-shirts van deelnemers die zich al hebben gemeld al zichtbaar. Er schalt muziek uit de speakers bij de start, waar ik vlak langs kom terwijl ik de borden volg naar een parkeerplek. Het is verassend zacht voor 19 oktober, een klein kansje op wat zon, waarmee ik nog eens bevestig dat het prima weer is voor korte mouwen en een korte broek. Ik parkeer de auto vlak aan de voet van de zendmast en stap uit. Ontspannen, maar toch net dat kleine beetje extra lekkere gevoel over iets nieuws proberen, een 'echte' wedstrijd, benieuwd hoe ik het er vanaf ga brengen en of ik wel genoeg heb getrained.

Al lopend naar de start waar ik schijnbaar ergens mijn spullen moet ophalen wordt gelijk de sfeer duidelijk, want een groep van een paar honderd deelnemers heeft zich verzameld bij de startstreep en is op de maat van de muziek onder aanwijzing van 3 instructrices bezig met een alternatieve warming-up. Na massaal aftellen gaat er een gejuich op uit de menigte en beginnen ze aan hun eerste Harbourrun ooit. "Leuk voor ze", denk ik nog, "mijn tijd komt nog wel". Ik volg de stoet met gele shirtjes stroomopwaarts naar de balie voor het in ontvangst nemen van mijn eigen t-shirt en envelop met shoetags en instructies. Drie kwartier later sta ik zelf bij de startstreep van 10 naar 0 te schreeuwen en begint het feest.

Na 10 vermoeiende kilometers en meer dan 15 flauwe en pittigere hindernissen later ben ik hijgend weer terug bij de start. Wauw. Terwijl ik weer op adem kom begin ik steeds meer te grijnzen over het afgelopen uur.

Bij elkaar was het een hele leuke ervaring en is zeker de interesse gewekt om dit vaker te gaan doen. Overigens complimenten voor de organisatie, alles was netjes geregeld. Geen lange rijen, overal vrijwilligers langs het parcours, water en bananen onderweg, een t-shirt, foto's, video's en een officiële tijdmeting, voor maar 30/35/40 euro, afhankelijk van het moment van inschrijven, of natuurlijk gratis voor de prijswinnaars ;)

Verbeterpunten: een beetje meer loopsnelheid tussen de hindernissen zou heel erg helpen, want ik heb sommige deelnemers echt 10x ingehaald bij een hindernis, om vervolgens weer voorbij gelopen te worden op weg naar de volgende hindernis. Met een tijd van 1:11 mag ik overigens toch al niet klagen :) De spierpijn is inmiddels weg, de volgende 6km zitten er ook al weer op, maar de positieve ervaring en zin in de volgende keer raak ik niet zomaar kwijt. Schrijf op, noteer: zondag 12 oktober 2014, Harbourrun Rotterdam editie #2.

And the winner is...

Beste deelnemer,

Gefeliciteerd!

Wij hebben jou gekozen als één van de winnaars van het de twee startbewijzen voor de Harbour Run, op 19 oktober in Rotterdam. De organisatie van de Harbour Run zal jou persoonlijk benaderen voor de afhandeling van de prijs en inschrijven voor de run. 

Houdt het Discovery Obstacle Run Platform goed in de gaten voor alle info en winacties omtrent de beste Obstacle Runs van Nederland en Vlaanderen.

Wij wensen jou veel succes met de voorbereidingen en veel plezier tijdens de Harbour Run.

Vriendelijke groet,

Discovery Obstacle Runs

Yesss!

Ken je dat gevoel van meedoen aan een loterij, er vanuit gaande dat je toch wel nooit zal winnen? Zo begon deelname aan deze loterij wel. Ik ga even een paar weken terug. Vrijdagavond, uitgewerkt, de frituurpan staat op te warmen, ik plof met mijn rug tegen de warme radiator op de grond voor de tv. Zap, zap, zap, flauwe sitcom, zap, zap, beurzen, nieuws, zap, zap, Discovery Channel. Zo'n aflevering over bieden op garageboxen of restaureren van oude auto's kwam voorbij. Tussen het frituren en kijken naar de serie viel mijn oog op een promofilmpje in het reclameblok. Iets over obstacle runs met veel te blije mensen die voor hun plezier in de modder kruipen en in sloten springen. Fragmenten van een soort militaire stormbaan voor mariniers en rennende sportievelingen. Met dat laatste kon ik me dan nog wel associëren, maar toen ging de aflevering weer verder.

Een paar avonden later kwam de promo weer voorbij, maar er was toch onbewust iets blijven hangen van de keer ervoor. Mijn onderbewustzijn was geprikkeld en probeerde mijn bewustzijn over te halen, wat uiteindelijk ook is gelukt. Hardlopen is leuk, een concreet doel is nog leuker en aan een wedstrijd meedoen helemaal. 10 km hardlopen vind ik best, langere afstanden vast ook nog wel, maar een hele marathon lijkt me toch wel wat saai. Zo'n hindernisloop is mij meer op het lijf geschreven (vind ik zelf heel bescheiden in ieder geval) en zeker minder saai dan alleen maar op de weg hardlopen. Toch eens op de website gekeken. Meer filmpjes, meer details. "Hmhm, dat ziet er wel interessant uit zeg.". Runs ver weg, dichtbij, met modder, zonder modder, elk weekend is er wel ergens een run waar je aan mee kunt doen. "Oh kijk nou, ook in Rotterdam. Hoe ver is dat eigenlijk? Oh 10 km, dat is nog best een eind." Klik klik, lees, lees... ik werd steeds meer geprikkeld en gemotiveerd. "Okay, hier zou ik weleens aan mee kunnen doen. Later. Als ik 10km fluitend haal kan ik dat misschien wel eens proberen. Volgend voorjaar ofzo. Hm, kost zo 40 euro. Nouja, doen we ooit wel een keer.". "Ah kijk, je kan ook deelname winnen, alleen maar een mailtje sturen. Nouja, ik win toch vast niet."...

Zaterdag 19 oktober 11:30, Waalhaven Rotterdam. U hoort nog van mij. Morituri te salutant.